Op moment van schrijven is Pasen al weer voorbij. Bij ons was het guur en onaangenaam weer, maar we hebben het binnen gezellig gemaakt, met een uitgebreid paasontbijt en paasdiner. Tussendoor hadden we nog bij de thee een stukje paastaart en paaseitjes.
Ondanks het lekkere eten en snoepen, letten wij ook een beetje op voldoende beweging. Zo hebben wij een zogenaamde “luchtfiets” staan. Een sportfiets, die ook vaak in Fitnesscentra zijn te vinden, die, als je gaat fietsen, door lucht wordt aangedreven. Ook de armen worden met de speciaal ontworpen steunen getraind. Vooral mijn man fietst heel wat af, met name in de weekenden. Ikzelf ben een wisselende fietser, soms wel, soms niet.
Deze fiets is geweldig, je bent in beweging en kan dit in alle weersomstandigheden doen. Mijn man heeft een zittend beroep en kan deze beweging daarom ook goed gebruiken en voor mij is het goed voor mijn artrose.
Toch heeft deze fiets ook een nadeel: als je flink doortrapt, produceert deze fiets ook veel … lawaai! Als mijn man fietst, soms wel 20 minuten, dan heeft hij zelfs een geluiddempende koptelefoon op. Gehoorbescherming die we ook bij vliegshows gebruiken. Het zijn professionele geluidsdempers, die ook vaak door militairen worden gebruikt.
Ik zette meestal mijn hoortoestellen uit en dat was dan wel voldoende. Maar de laatste tijd merkte ik dat het geluid mij steeds meer ging irriteren. Daarom heb ik afgelopen weekend niet alleen mijn hoortoestellen uitgezet, maar ook mijn eigen geluiddempende koptelefoon opgezet. En dat werkte perfect.
Nu hebben wij direct tegenover onze flat een groot fitnesscentrum. Wij komen daar niet. Voor mij is het lawaai van de toestellen, die daar in veelvoud gebruikt worden, en de muziek, reden genoeg om het fitness centrum te mijden.
Die paaseitjes train ik er toch liever af met wat fietsen in eigen woning, nordic walken in de natuur (als het weer meewerkt … ik ben wel een “mooi weer” wandelaarster!) of tijdens mijn wekelijkse gymnastiek uurtje. Jawel, elke donderdagochtend om 9.00 uur heb ik gymnastiek met een groepje dames. Het is inspannend ontspannend: je merkt dat je wat doet en dat is ook ontspannend, want je kan alles even loslaten. Soms moet ik de docente even vragen of de muziek iets zachter kan, maar inmiddels weet ze wel, dat het voor mij niet te hard kan staan. Soms zet ik mijn hoortoestellen wat zachter, maar dan heb ik weer het dilemma, dat ik de docente niet goed hoor. Ik let dan extra op wat mijn omgeving doet en dat werkt meestal wel goed. Bij oefeningen op de mat wordt het lastiger, want dan doe ik mijn bril af. Maar veel oefeningen ken ik inmiddels wel en als ik gezien heb wat de bedoeling is, dan ga ik aan de slag.
Met yoga, wat ik tot een paar jaar geleden deed, is dat een stukje lastiger. Het wordt moeilijk om te zien wat je buurvrouw of de docente doet, als je net in een ingewikkelde “slangenmens” pose staat!
Helaas ben ik met yoga gestopt, vanwege de artrose, maar yoga is wel erg goed voor lichaam en geest. Ofschoon ik mijzelf niet als sportief beschouw, deed ik graag aan yoga. Mijn docente hield rekening met mijn gehoorbeperking en ik keek regelmatig tussen mijn benen naar de buurvrouw om te zien of ik mijn oefening goed deed.
Tegenwoordig doe ik naast gymnastiek aan Feldenkrais, een methode die er op gericht is bewust te bewegen. Omdat de oefeningen vooral op de mat plaatsvinden, gebruik ik mijn Rogerpen en Mylink, zodat ik mij niet steeds op hoef te richten om de docente af te lezen. Dit gaat heel goed en werkt ook zeer ontspannend!
Ik hoop dat u allen een fijn Pasen heeft gehad en op uw eigen manier de paaseitjes weer kwijt zult raken.