Geniet u ook al zo van het mooie voorjaarsachtige weer van de laatste tijd? Hier in Zwitserland is het de afgelopen weken overwegend zonnig en met temperaturen die in de middagszon kunnen oplopen tot 16 a 18 graden. En dat terwijl het voorjaar officieel pas een dag oud is!
Reden genoeg om te gaan wandelen met de dame die ik regelmatig bezoek in het bejaardenhuis. Deze dame heeft wandelen als passie. Wanneer ik kom, gaan we altijd (tenzij het vreselijk regent of als er gladheid op de straten heerst) eerst een rondje wandelen, dan een kopje thee of koffie drinken en meestal nog een rondje wandelen. Tussendoor kletsen we. Ook zitten we graag even op een bankje en genieten van het weer, het uitzicht, de bloemetjes in de wei die al hun knopjes beginnen te laten zien, of kijken naar de hardwerkende bouwvakkers. Er wordt hier namelijk overal wel ergens gebouwd of gerenoveerd en de hamer of getimmer geluiden zijn niet weg te denken.
Soms en met name in het voorjaar, luisteren we naar het opgewonden getwitter van de vogels. Het lijkt wel of de vogels ook blij zijn met dit weer en ze hebben het er maar druk mee. Normale voorjaarsgeluiden, zou je denken. Toch ben ik mij op zulke momenten erg bewust, dat ik die vogels zonder mijn hoortoestellen niet zou kunnen horen. Ik zou de vogels alleen maar kunnen zien, hun hoge getsjilp met vraag en antwoord zou met mijn gehoorverlies compleet wegvallen. De wonderen van de natuur, aangevuld met de wonderen van de techniek. Een mooie combinatie. Als we uitgelopen zijn, dan breng ik “mijn” dame weer naar huis, dat wil zeggen, naar haar kamer, geef even door aan de verpleging wanneer mijn volgende bezoek gepland staat en ga blij weer naar huis.
Een andere passie van de dame die ik bezoek is zingen. Nu houd ik ook van zingen, doe het zelf alleen vrijwel nooit, omdat ik zo vals zing als een kraai. Maar ik kan zeker genieten van de mooie heldere stem van mijn dame. Twee weken geleden hadden we op haar afdeling een „Kaffeechränzli“, zeg maar koffiekransje. Naast het drinken van koffie, het gezellig kletsen over van alles en nog wat, had de activiteitentherapeute een gitaar meegenomen en werden er ook liedjes gezongen. Nu zijn de meeste “bekende” liedjes hier voor mij onbekend, maar mijn dame kende ze allemaal uit haar hoofd. Van buiten lopen kwam het die middag niet, maar dat was niet erg. Met alle aanwezige afdelingsbewoners werd het een vrolijke middag, mijn dame kon haar zingpassie uitoefenen en ik luisterde er graag naar. Als ik zelf meezong, dan heel zachtjes, om het zingen niet te verstoren.
Zulke middagen, en ook mijn maandelijkse voorleesuurtje in het bejaardenhuis, kosten mij veel energie: het luisteren, het op gang houden van de gesprekken, het voorlezen. Ik loop ongeveer 20 minuten heen en 20 minuten terug naar en van het bejaardenhuis. Maar ik krijg er het dubbele aan energie voor terug. Het zijn dankbare activiteiten en ik ben zelf dankbaar dat ik dit met mijn hoortoestellen kan blijven doen.
Ik wens u vast een mooi begin van het voorjaar!
