Jawel: inmiddels is het bijna 10 jaar geleden dat mijn gehoor flink achteruit ging en ik mijzelf zwaar slechthorend mocht noemen. In die tijd is erg veel gebeurd! Op een „rouwproces“ van bijna een jaar volgde herstel en in 2009 namen mijn man en ik het besluit om naar Zwitserland te gaan verhuizen. Een besluit dat vooral voor mij een enorme uitdaging betekende.
Voor mijn man, Zwitser van geboorte, en voor mij voelde Zwitserland als ons tweede thuis. Elk bezoek, hoe kort of lang ook, was een thuiskomst en de bergen imponeerden ons keer op keer. Langzaamaan begon het idee te groeien, om van Zwitserland ons permanente thuis te maken en toen ons een kans werd geboden, hebben we die kans daadwerkelijk gegrepen. Niet zonder slag of stoot en met een hoop onzekerheden vooral voor mij. Ik moest mijn familie achterlaten, kende in de regio waar we naar toegingen niemand, moest mijn baan opgeven en wist niet hoe mijn werkzame toekomst er precies uit zou zien. Plannen om een en ander te structureren waren er wel, al bleken die later door omstandigheden niet helemaal op te gaan.
Ook wist ik niet hoe ik mij met de taal, het Zwitser-Duits zou redden. Was mijn Duits voldoende of zou ik een cursus moeten volgen en hoe zou dat dan gaan, met mijn gehoor? Allemaal vragen die zich uiteindelijk vanzelf zouden beantwoorden, maar vooraf wel voor onzekerheid zorgden.
Ondanks alles hebben we nooit spijt van onze beslissing gehad. We voelen ons hier helemaal thuis en ik moet eerlijk zeggen, dat, als we in Nederland waren gebleven, ik waarschijnlijk nooit zo diep in de slechthorenden/dovenwereld was gedoken als nu. Natuurlijk, in Nederland was ik als arbeidsconsulent/Jobcoach voor gehoorbeperkten beroepsmatig betrokken, maar al was ik mij intussen bewust dat ik zelf ook slechthorend was, toch voelde ik mij persoonlijk niet tot de groep van gehoorbeperkten behoren.
Tegenwoordig zit ik in het bestuur van een Zelfhulpvereniging voor gehoorbeperkten, zit ik in een organisatiecommittee van een andere slechthorendenvereniging en schrijf sinds een jaar zelfs een Blog over mijn eigen ervaringen als gehoorbeperkte. Dit alles had ik een jaar of 5 geleden beslist niet kunnen bedenken. Ook privé tref ik nu soms andere gehoorbeperkten. Zo ben ik lid van een dames-discussiegroep, waarvan alle leden een gehoorbeperking hebben. Zo’n 7 keer per jaar discussiëren we over allerlei thema’s maar onze gehoorbeperking zelf is eigenlijk nauwelijks een thema: we weten hoe het zit.
Onzekerheden heb ik wel nog steeds. Zo ben ik nog steeds niet dol op telefoneren, zeker niet zonder mijn hulpmiddel de Streamer (die via een Bluetooth verbinding het geluid direct in mijn hoortoestel brengt) en moet ik bij elke nieuwe persoon die ik leer kennen eerst wennen aan het mondbeeld en dialekt. Nog steeds kan het gebeuren dat iemand iets tegen mij zegt en ik die persoon absoluut niet versta. Laatst was ik bij mijn huisartspost om een afspraak te maken, maar ik kon een vraag die de assistente mij stelde niet verstaan. Uiteindelijk is dit natuurlijk goed gekomen, maar het blijft lastig. Een cursus Zwitser-Duits heb ik maar niet gevolgd, omdat ik heb gemerkt dat het leren van „nieuwe“ talen mij tegenwoordig moeilijker valt dan vroeger. Bovendien heb ik in de praktijk meer geleerd dan ik in zo’n cursus had kunnen leren. En mijn compromis wordt door alle partijen geaccepteerd: ik versta intussen redelijk Zwitser-Duits, maar spreek zelf voornamelijk Duits met een Zwitser-Duits accentje …
Mijn voornemen voor de komende tijd: „we zullen doorgaan“ op deze weg en ik zie wel waar ik verder uitkom!
Greetje Buisman-Dijk says:
Hallo Rene,
Wat leuk om te lezen waarom je naar Zwitserland bent gegaan en hoe jou (jullie) het daar vergaat. Zeker met je enorme gehoorbeperking.
En wat herkenbaar is het moeilijk verstaan plus leren van vreemde talen en het volgen van hetgeen onbekenden tegen je zeggen. Ik ervaar hetzelfde, zelfs nu ik sinds kort een CI heb. Het verstaan is en blijft lastig. Telefoneren heeft voor mij ook een hele hoge drempel en probeer ik zoveel mogelijk te ontwijken.
Maar… inmiddels woon je er alweer jaren en gaat het je goed, heb jij je draai gevonden in een wereld die o zo herkenbaar voor je is.
Greetje Buisman-Dijk (Neusustrum, DE).