We leven inmiddels in november … Dat betekent dat de herfst al ver is gevorderd, de wintertijd is ingegaan, de dagen merkbaar korter worden, hier in Zwitserland de eerste sneeuwvlokken al zijn gevallen en de feestdagen al snel naderen. Een van de feestdagen die ik hier het meeste mis, is Sinterklaas. Hier in Zwitserland kennen we op 6 december wel een „Samichlaus“ maar voor mij is dit toch eerder een verkapte kerstman om te zien. Al een aantal jaren heb ik de eer Samichlaus en zijn knecht te ontmoeten in het bejaardenhuis waar ik tweewekelijks een oudere dame bezoek, maar hij kan toch echt niet tippen aan „onze“ eigen Nederlandse Sint met zijn Pieten.
Als gezelligheidsmens, vind ik de komende tijd met de feestdagen leuk en gezellig en kan genieten van de vroege avonden met de gordijnen dicht en kaarsen aan. Deze lange avonden, korte dagen met vaak donker weer hebben alleen ook letterlijk een schaduwzijde: weinig (zon)licht! Hier moet ik eerlijk opbiechten, dat ik niet zo goed kan tegen een donkere omgeving, zowel binnen als buiten. Mijn voorkeur gaat uit naar een lichte, heldere en goed belichte woning en voldoende straatverlichting.
Zelfreflecterend als ik ben, heb ik mijzelf natuurlijk afgevraagd waar deze behoefte aan licht vandaan komt. Mijn vermoeden is, dat ik vanwege mijn slechte gehoor, mijn ogen veel meer proberen te compenseren dan ik mij zelf bewust ben. En als mijn ogen onvoldoende licht krijgen om goed te kunnen zien én horen (jawel, u leest het goed: mijn ogen zijn ook een verlengstuk van mijn oren bij bijvoorbeeld het aflezen van de mond en de lichaamstaal!), dan krijgen mijn zintuigen dus minder informatie binnen, wat voor mij persoonlijk meer onzekerheid betekent. Onzekerheid, omdat ik mij in het donker minder goed kan oriënteren. Waar een goedhorend persoon wellicht nog het tikken van een klok of voetstappen kan horen, krijg ik deze informatie niet mee. Ook kan ik bij onvoldoende licht moeilijk een gesprek voeren, omdat ik mijn gesprekspartner en vooral zijn/haar gezicht niet goed kan zien.
Nu is mijn ervaring, dat goedhorende mensen dit laatste feit vaak behoorlijk onderschatten. Tot een aantal maanden geleden hadden wij thuis in de woonkamer spaarzaam verlichting. Gezellig, dat wel, maar voor mij niet prettig. Al lang had ik mijn man gevraagd om een extra lamp. Mijn man, goedhorend, zag hier de noodzaak niet zo van in. Bij het lezen deden we toch de plafondlamp aan … weliswaar wat minder gezellig want feller licht, maar effectief. Dat wel, maar tijdens onze gesprekken op de bank of onder het tv kijken, had ik toch echt een nadeel. Uiteindelijk gaf mijn man aan mijn herhaaldelijke verzoeken om meer licht gehoor en kwam er een extra lamp. Ik blij natuurlijk, maar toch vervelend dat mijn behoefte zo lang werd onderschat.
Ook in restaurants zijn mensen met een gehoorbeperking vaak in het nadeel. Romantische, gedempte verlichting, sfeervolle achtergrondmuziek, daarbij nog het gewirwar van stemmen en bestek, het helpt ons echt niet om bij een etentje met partner en of vrienden een gesprek te kunnen volgen, laat staan volwaardig aan een gesprek deel te kunnen nemen. Juist nu de tijd er weer aankomt, met de vele Kerst- en eindejaarsdiners, borrels, apéros van het werk en privé, is het goed om hier even aandacht voor te vragen. Als u iets gaat organiseren, denk dan alstublieft even aan uw minder horende medemens en zorg voor voldoende verlichting en geen tot minimale achtergrondmuziek. Als u een feestdagevenement bezoekt, is het verstandig om vooraf even bij de organisatoren te informeren of de omgeving ook „gehoorbeperkt vriendelijk“ is of gemaakt kan worden. Vaak zijn kleine maatregelen al voldoende.
Ik wens u alvast veel voorpret bij alle feestelijkheden en hoop dat we dit jaar nog veel maanlicht door de bomen zien schijnen!
Cor Toonen says:
Zeer herkenbaar vooral in restaurants met zijn tweeën of meerdere. Zoek altijd een plek met veel licht. Bij etentje reserveer ik een ronde tafel op een rustige plek met goede verlichting. Thuis aan de eettafel gaat de lamp aan, gedimpt dat wel!
Renee Iseli - Smits says:
Ja, dat gaat hier ook zo, ofschoon het bij mij iets is van de laatste tijd, dat ik er in restaurants meer rekening mee houd.